BREAKING NEWS
דיווחים מתפרצים
The Ministry of Waqf and Religion in the Palestinian Authority demands the destruction of the film, which has already been shown abroad…
צילום: אתר עיתונאי מזוהה עם חמאס
צילום: יוסי אמאנו
בהרצה إطلاق صحفية جديدة
גיליון 00034 17.03.22
רואה אור פעם בשבוע בימי חמישי, לצד עדכונים לפי הצורך:
editor@tipp.co.il
הועידה הכלכלית הראשונה הישראלית-פלסטינית בחסות העיתון תהיה בקיץ 2022, בקו התפר ישראל פלסטין
المؤتمر الاقتصادي الإسرائيلي الفلسطيني الأول صيف 2022 في خط التماس إسرائيل وفلسطين برعاية الصحيفة
The first Israeli-Palestinian economic conference sponsored by will be in the summer of 2022 at the Israel-Palestine Seam Line
רשות האסירים ברשות הפלסטינית הודיעה כי אסירים פלסטיניים שכלואים במתקני שב"ס, יפתחו בשביתת רעב ב-25 במארס. על פי ההודעה, שירות בתי הסוהר החרים מהאסירים הפלסטיניים כלים שעשויים מתכת, לרבות סירים, וכן אסר עליהם את השימוש בכלי זכוכית וחרס; בכך, קובעת הרשות בשם האסירים, הורעו תנאי כליאתם, והם יפתחו ב-25 במארס בשביתת רעב כדי להשיב להם תנאיהם הקודמים. סיבה נוספת, בלתי מוצהרת, למחאת האסירים הפלסטינים, היא ככל הנראה הקפאון במו"מ בין ישראל וחמאס, לגבי שחרור חטופי צה"ל אורון שאול והדר גולדין, תמורת שחרור אסירים פלסטיניים הכלואים בישראל. על הקפאון הזה, ר' ידיעה ראשית משמאל, לפיה ישראל מסרבת לשחרר אסירים פלסטינים, ושר החוץ לפיד אף הביע זאת באופן ברור ואמר "איננו מוכנים לשחרר אסירים פלסטינים". להוריהם של חיילי צה"ל שמוחזקים בידי חמאס, הדר ואורון, אין שמץ של ידיעה לגבי בניהם, והם אינם יודעים אף אם הם בין החיים. הרבנות הצבאית קבעה בשנת 2014 כי שני החיילים מתים, אבל אמו של אורון שאול משוכנעת עד היום כי בנה עדין חי. הממשלה הרצחנית בעזה, משתמשת ברגשותיה של האם, וברגשותיהם של הוריו של הדר, כדי לקדם שחרור של אסירי חמאס, רבים מהם הורשעו ברצח של אזרחים ישראליים לרבות ילדים חסרי ישע, בשנתם, מאחורי הגב, בסכינים, באבנים ובירי באזרחים בלתי חמושים מהמארב.
17.03.2022 tipp
Prisoners' Authority in the Palestinian Authority announced that Palestinian prisoners imprisoned in prison service facilities will go on hunger strike on March 25. According to the announcement, the Prison Service confiscated from Palestinian prisoners’ tools made of metal, including pots, and also banned them from using glassware and pottery; By doing so, the authority states on behalf of the prisoners, their conditions of incarceration have been worsened, and they will start a hunger strike on March 25 to restore their previous conditions. Another, undeclared reason for the Palestinian prisoners' protest is probably the stalemate in negotiations between Israel and Hamas, regarding the release of IDF hostages Oron Shaul and Hadar Goldin, in exchange for the release of Palestinian prisoners imprisoned in Israel. On this stalemate, see the main headline on the left, according to which Israel refuses to release Palestinian prisoners, and Foreign Minister Lapid even stated this clearly and said, "we are not ready to release Palestinian prisoners."
The parents of IDF soldiers held by Hamas, Hadar and Oron have no clue about their sons, and they do not even know if they are alive. The military rabbinate ruled in 2014 that the two soldiers were dead, but Oron Shaul's mother is still convinced that her son is live. The murderous government in Gaza, uses the feelings of the mother, and the feelings of Hadar's parents, to promote the release of Hamas prisoners, many of whom were convicted of murdering Israeli civilians including helpless children, while sleeping, by attacking from the back, using knives, stones and shooting unarmed civilians from the ambush.
במנהרה דרכה אורון שאול נחטף, נמצאו האפוד והקסדה שלו. גורמים ביטחוניים מסרו בעבר כי היו ממצאים נוספים, אבל אלה מסווגים ואיננו יודעים מהם. אנחנו כן יודעים כי מותו של אורון נקבע ב 25 ביולי 2014. אימו משוכנעת שהוא חי, כלומר הממצאים לא שכנעו אותה במות בנה, גם אדם שטיפל ציבורית בפרשה, היה רוצה הוכחה חותכת יותר. חמאס דרש שתי תמורות, האחת כדי לגלות אם הדר ואורון מתים, השניה כדי להעבירם לידי ישראל. לגבי האסירים שלו חמאס מצפה מישראל לאנושיות (ר' ידיעה מימין). איך זה מתיישב עם התנהגותו כלפי אורון והדר?
לפני שמונה חודשים נפגשו חברי תנועה ציבורית לשחרור חטופי צה"ל, עם השר יאיר לפיד. לפיד לא הוסיף להם מידע במהלך הפגישה, ואף לא אחריה. הרושם היה שהוא גם לא ממש מעודכן בפרטים של המו"מ עם חמאס. הוא אמר להם "אנחנו לא רוצים לשחרר אסירים", וכעבור זמן קצר הצדדים נפרדו, ולא שבו להיפגש. נראה גם שבמהלך החודשים שחלפו המו"מ עם חמאס דעך. חמאס וישראל לא רואים כנראה דחיפות להתפשר. מקור ציבורי שעסק בפרשה אמר לנו כי בתחילת משבר הקורונה, החמאס פחד מערעור שלטונו בעזה עקב המגיפה, ופנה ביוזמתו לישראל כדי לקדם מו"מ על החטופים ובתמורה לקבל ממנה חיסונים וציוד רפואי שיעזרו לו להתמודד עם התלהטות רוחות בקרב תושבי הרצועה. המקור אומר כי ישראל פספסה את ההזדמנות הזאת, לשחרר החטופים במחיר סביר. הוריו של הדר גולדין קיבלו את קביעת הממסד הדתי הצבאי כי הדר איננו. הוריו של אורון לא קיבלו אותה, אם כי ישבו שבעה. אמו כאמור מאמינה כי אורון חי.
איך יתכן שהשניים נמצאים בידי חמאס מאז שנת 2014, ועדין המו"מ מדשדש? התשובה טמונה כנראה באמונתו של הציבור כי שני החיילים אכן מתים, כפי שקבע הצבא, ולכן אינו מוחה ואינו נאבק במערכת הביטחון באותה עוצמה שעשה בעבר לגבי שבויים וחטופים אחרים. גלעד שליט למשל שוחרר מעזה אחרי כחמש שנים.
17.03.2022 tipp
In the tunnel through which Oron Shaul was abducted, his vest and helmet were found. Security sources have said in the past that there were other findings, but these are classified, and we do not know about them. we do know that Oron's death was determined remotely on July 25, 2014. His mother is convinced he is alive, meaning the findings did not convince her of her son's death, even a person who handled the case publicly, would have liked more conclusive proof. Hamas demanded two types of compensation, one to announce whether Hadar and Oron were dead, and the other to hand them over to Israel. Regarding his prisoners, Hamas expects humanity from Israel (see information on the right). How does this reconcile with his behavior toward Oron and Hadar?
Eight months ago, members of a public movement for the release of IDF hostages met with Minister Yair Lapid. Lapid did not add information to them during or after the meeting. the impression was that he was also not up to date on the details of the negotiations with Hamas. he told them “We do not want to release prisoners", and soon the parties parted ways, and did not meet again.
Hamas and Israel apparently do not see an urgency to compromise. a public source who dealt with the affair told us that at the beginning of the Corona crisis, Hamas feared the overthrow of its rule in Gaza due to the plague and turned to Israel on its own initiative to advance negotiations regarding the hostages in its hands. In return, Hamas wanted to receive vaccines and medical equipment from Israel that would help them deal with the heatwave among the residents of the Gaza Strip. the source says that Israel missed this opportunity, to release the hostages at a reasonable price. Hadar Goldin's parents accepted the determination of the military religious establishment that Hadar is gone. Oron's parents did not accept this, although they sat on their son Shiva. His mother as it is said believes that Oron is alive.
How is it possible that the two soldiers have been in the hands of Hamas since 2014, and the negotiations are still slowing down? The answer to this probably lies in the public's belief that the two soldiers are indeed dead, as determined by the military, and therefore does not protest and does not fight the defense establishment with the same intensity as it did in the past regarding other prisoners and hostages. Gilad Shalit, for example, was released from Gaza after about five years.
בשנת 1987, כשנחנך קידוח הרודיון, אמר מנכ"ל מקורות יחזקאל זכאי למעריב: "הקידוח נועד למלא את חובתנו לספק מים לתושבים הערבים" (מעריב, 23 ביולי 1987). חוקר בכיר בזירה הפלסטינית הישראלית, סיפר לנו השבוע כי הקידוח המופלא הזה, ששופע מים מתוקים באיכות גבוהה, מוזרם כעת לשכונת גילה בירושלים. עד כמה גם פלסטינים נהנים ממי הרודיון? איננו יודעים כיוון שרשות המים לא מבהירה.
ישראל הכירה בהסכמי אוסלו בזכויות שיש לפלסטינים במקורות המים בשטחי הגדה המערבית. הטענה המרכזית של ישראל כנראה, ואם רשות המים הייתה מגיבה היינו יודעים זאת בוודאות, היא שהכמויות להן ישראל התחייבה, בסוף תהליך יישומם של ההסכמים, כבר סופקו לפלסטינים ומסופקות בכל שנה, ובכך מילאה וממלאת ישראל את התחייבויותיה. אלא שההכרה בזכויות הפלסטינים במקורות המים, אינה יכולה להיות כפופה לכמויות מוגדרות, שכן פיתוח של מקורות נוספים, בעקבות גידול באוכלוסייה והדבקת הצרכים וגם חלוקה מאוזנת של שפע חדש, משנים את הכמויות להן זכאי גוף אשר יש לו זכויות יסוד במקורות מים. ואיך אפשר ליישם הסכם אשר בו לאחד משני הצדדים יש שליטה מזערית במקורות מים בהם יש לו זכויות יסודיות?
הטענה הישראלית עשויה להיות במקרה הזה כי ועדת המים המשותפת שהוקמה אחרי הסכמי אוסלו, אכן מתייחסת למשתנים חדשים, ולזכויות היסוד המוכרות של הפלסטינים, והיא אישרה להם קידוחים רבים נוספים, כמו גם הקמת בריכות אגירה ומתיחת קווי צנרת חדשים; אבל החוקר הבכיר מוסיף כי את השליטה הישראלית על מקורות המים, ואת חלוקתם על פי קודים פוליטיים ולאו דווקא על פי ניתוח של זכויות וצרכים, רואים היטב בהבדל בין אספקת המים לחקלאים ישראלים בגדה המערבית לבין אספקתם לחקלאים פלסטינים: בעוד הישראלים זוכים לשפע יחסי של מים, הפלסטינים סובלים ממצוקה קשה.
"לנו יש מכסה ואנחנו לא יכולים לעבור אותה", אמר לנו אתמול חקלאי פלסטיני גדול בבקעה: "ליהודים יש מחיר מים, ואם הם עומדים במחיר הם יכולים לרכוש מים כמה שהם צריכים. אני ניסיתי לדבר עם המנהל האזרחי, על תוספת מים לשדות שלי, ואמרו שיבדקו את זה, ואחר כך חזרו אלי ואמרו שהם לא יכולים לעשות כלום. אפילו מים מליחים אני לא יכול לקבל את כל הכמות שאני צריך, ויש לי מכסה. לעומת זאת החקלאים היהודים מקבלים מים מליחים בכל כמות שהם צריכים. פעם רציתי להקים בריכת אגירה למי הגשמים, וגם את זה לא נתנו לי להקים. אחר כך ביקשנו שיימתח צינור ממפעל מחזור שפכים באל בירה, לשדות שלנו בבקעה, וגם את זה לא אישרו. מצוקת המים אצלנו קשה מאוד"
في عام 1987 ، عندما تم افتتاح حفر هيروديوم ، قال الرئيس التنفيذي لشركة مكوروت ، يحزكل زكاي ، لمعارف: "إن الهدف من الحفر هو القيام بواجبنا في توفير المياه للسكان العرب" (معاريف ، 23 تموز ، 1987). باحث أول في الساحة الفلسطينية الإسرائيلية أخبرنا هذا الأسبوع أن المياه العذبة عالية الجودة تتدفق الآن إلى حي جيلو في القدس ، وإلى أي مدى يستمتع الفلسطينيون أيضًا بمياه هيروديوم؟
اعترفت إسرائيل في اتفاقيات أوسلو بالحقوق التي يتمتع بها الفلسطينيون في موارد المياه في الضفة الغربية. ربما تكون حجة إسرائيل الرئيسية ، وإذا كانت سلطة المياه قد استجابت لكنا نعرف ذلك بالتأكيد ، أن الكميات التي التزمت بها إسرائيل ، في نهاية عملية تنفيذ الاتفاقات ، تم توفيرها بالفعل للفلسطينيين ويتم توفيرها كل عام. وبذلك تفي بالتزامات إسرائيل وتفي بها. ومع ذلك ، فإن الاعتراف بحقوق الفلسطينيين في الموارد المائية لا يمكن أن يخضع لكميات محددة ، لأن تطوير موارد إضافية ، بعد النمو السكاني والحاجة إلى تلبية توزيع متوازن للوفرة الجديدة ، يغير الكميات التي يحق لها الحصول عليها. الموارد المائية بعنوان. وكيف يمكن تنفيذ اتفاقية يكون فيها أحد الطرفين أقل سيطرة على موارد المياه التي يتمتع فيها بحقوق أساسية؟
قد تكون الحجة الإسرائيلية في هذه الحالة أن لجنة المياه المشتركة التي أُنشئت بعد اتفاقيات أوسلو تعالج بالفعل المتغيرات الجديدة ، والحقوق الأساسية المعترف بها للفلسطينيين ، ووافقت على العديد من عمليات التنقيب لهم ، فضلاً عن إنشاء أحواض التخزين وخطوط الأنابيب الجديدة ؛ لكن الباحث الكبير يضيف أن سيطرة إسرائيل على موارد المياه وتوزيعها وفق القوانين السياسية وليس بالضرورة وفق تحليل للحقوق والاحتياجات ، تظهر بوضوح في الاختلاف بين إمدادات المياه للمزارعين الإسرائيليين في الضفة الغربية وإمداداتهم. للمزارعين الفلسطينيين: بينما لدى الإسرائيليين وفرة نسبية من المياه ، يعاني الفلسطينيون من ضائقة شديدة.
قال لنا مزارع فلسطيني كبير في غور الأردن أمس: "لدينا حصة ولا يمكننا تجاوزها": "لليهود ثمن للمياه ، وإذا استوفوا السعر يمكنهم شراء كمية المياه التي يحتاجون إليها. وقالوا إنهم سيتحققون من الأمر ، ثم عادوا إلي وقالوا إنهم لا يستطيعون فعل أي شيء. حتى المياه قليلة الملوحة ، لا يمكنني الحصول على كل الكمية التي أحتاجها ، ولدي حصة. من ناحية أخرى ، يحصل المزارعون اليهود على مياه قليلة الملوحة بأي كمية يحتاجون إليها. أردت ذات مرة إنشاء حوض تخزين "لمياه الأمطار ، ولم يُسمح لي ببنائها أيضًا. ثم طلبنا مد أنبوب من محطة إعادة تدوير مياه الصرف الصحي في البيرة ، إلى في وادي الأردن ، ولم يوافقوا على ذلك أيضًا ، ونقص المياه لدينا صعب للغاية ".
הפלסטינים מדווחים על מצוקת מים קשה בשטחיהם בגדה המערבית. לדברי סוכנות הידיעות הפלסטינית וואפא, ישראל שולטת ברובם המוחלט של מקורות המים מעבר לקו הירוק, ואינה מאפשרת לרשות המים הפלסטינית לפתח מקורות מים נוספים למען תושבי פלסטין. בחצי מכמות המים ששואבים הפלסטינים הם משתמשים לחקלאות, ובשאר לצריכה ביתית ותעשייתית. בשל המצוקה הקשה, מנסים הפלסטינים בשנים האחרונות לייעל את השימוש במכסת המים שעומדת לרשותם, באמצעות טיפול במי שופכין וייעודם לחקלאות, ועם זאת מצוקתם, הם אומרים, קשה. התפלגות האוכלוסייה מעבר לקו הירוק, היא ישראלי אחד על כל שישה פלסטינים; חלוקת המים רחוקה מביטוי ההתפלגות הזאת בין ישראלים לפלסטינים בשטחי הגדה המערבית.
תגובת רשות המים בישראל לא הגיעה עד מועד סגירת הגיליון
أبلغ الفلسطينيون عن نقص حاد في المياه في أراضيهم بالضفة الغربية. وبحسب وكالة الأنباء الفلسطينية وفا ، فإن إسرائيل تسيطر على الغالبية العظمى من مصادر المياه خارج الخط الأخضر ، ولا تسمح لسلطة المياه الفلسطينية بتطوير مصادر مياه إضافية للسكان الفلسطينيين. نصف المياه التي يضخها الفلسطينيون تستخدم للزراعة ، والباقي للاستهلاك المنزلي والصناعي. بسبب المحنة الشديدة ، حاول الفلسطينيون في السنوات الأخيرة تبسيط استخدام حصة المياه المتاحة لهم ، من خلال معالجة مياه الصرف الصحي وتخصيصها للزراعة ، ومع ذلك ، فإن محنتهم ، كما يقولون ، شديدة
توزيع السكان عبر الخط الأخضر هو إسرائيلي واحد لكل ستة فلسطينيين. إن توزيع المياه أبعد ما يكون عن التعبير عن هذا التوزيع بين الإسرائيليين والفلسطينيين في الضفة الغربية.
מתוך כבוד לעולם הערבי, ובו לפלסטינים ולירדנים, ולאסלאם, ובניגוד למתבקש מהניצחון הצבאי הנוקב, הוליד שר הבטחון משה דיין, בשנת 1967, מציאות שאחד מקצותיה הנוכחיים הוא איסור תפילה ליהודים בהר הבית. איסור התפילה במקום שהוא לב הרגשות הלאומיים והדתיים היהודים, מבטא את סמל הכבוד הגבוה ביותר שהממסד היהודי ישראלי יכול לבטא כלפי האסלאם וכלפי הציבור הפלסטיני. אבל התשובה הקבועה של הממסד הדתי והפוליטי הפלסטיני לרחשי הכבוד האלה היא כמובן סטירה מצלצלת, כמו גם אפס הכרת תודה על המחווה; סוכנות הידיעות הפלסטינית הרשמית וואפא, לא מתרשמת מהמחווה האמורה של הממסד היהודי והישראלי והיא ממשיכה לבטא בוז עמוק כלפי היהודים, לאומיותם ודתם.בדיווח רשמי של הסוכנות השבוע הופיעה התמונה לעיל (ר' תמונה מצורפת) של יהודים שמבקרים בהר הבית (ומתאפקים בהתאם לנובע מהלכת דיין, ואינם מתפללים על ההר באופן גלוי), ולצידה של התמונה ניסחה הסוכנות דברי בלע, על אודות הכתבים היהודיים, התלמוד הבבלי והירושלמי, שעומדים בלב ההכרה היהודית, הדתית והלאומית, ואשר זכו להכרה בעולם כולו כמניפסט חברתי, ערכי ואינטלקטואלי עליון, ומכנים את הרגשות הלאומיים והדתיים היהודיים כלפי הכתבים האלה: "טקסים גזעניים של תלמוד".
احتراماً للعالم العربي، بما في ذلك الفلسطينيين والأردنيين، والإسلام، وخلافاً لما يقتضيه الانتصار العسكري الحاد، خلق وزير الدفاع موشيه ديان، عام 1967، واقعاً أحد اطرافة الحالية هو حظر الصلاة لليهود في الحرم القدسي الشريف. إن تحريم الصلاة في مكان يقع في قلب المشاعر اليهودية القومية والدينية، يعبر عن أعلى رمز للاحترام يمكن للمؤسسة اليهودية الإسرائيلية أن تعبر عنه تجاه الإسلام وتجاه الجمهور الفلسطيني. لكن الرد المستمر من المؤسسة الدينية والسياسية الفلسطينية على ضوضاء الشرف هذه هو بالطبع صفعة مدوية، فضلاً عن عدم امتنانه لهذه اللفتة. وكالة الأنباء الفلسطينية الرسمية "وفا" لم تتأثر بهذه اللفتة من جانب المؤسسة اليهودية والإسرائيلية وتواصل التعبير عن ازدراءها العميق لليهود وجنسيتهم ودينهم.
في تقرير رسمي صادر عن الوكالة هذا الأسبوع، ظهرت الصورة أعلاه (انظر الصورة المرفقة) ليهود يزورون الحرم القدسي الشريف (ويمتنعون عن القيام بذلك بسبب مسيرة ديان، وعدم الصلاة على الجبل علانية)، بجانب الصورة، صاغت الوكالة تشهير اً، حول الكتابات اليهودية، التلمود البابلي والقدسي، اللتان تقعان في قلب الاعتراف اليهودي والديني والقومي، والتي تم الاعتراف بها في جميع أنحاء العالم على أنها بيان اجتماعي، قيّم وفكري أسمى، وتطلق على المشاعر اليهودية القومية والدينية تجاه هذه الكتابات: "طقوس التلمود العنصرية".