המזרח התיכון הוא בעל 5 קטבים, מצרים, ישראל, סעודיה, איראן וטורקיה. למעט סעודיה, אלה היו קטביו גם בעולם העתיק, אין חדש תחת השמש אמר קהלת, אם כי פה ושם השתנו השמות. לגבי סעודיה, בשטחה הנוכחי נולד האסלאם, ולכן חשיבותה אינה נופלת מחשיבות הקטבים האחרים. ישראל יושבת עם חלק מהקטבים לשיח מדיני, ועם החלק האחר, שהוא האלים מכולם, איראן ובנותיה, היא מנהלת מלחמת חורמה שמונעת ממנה לנסות לנהל גם שיח מדיני. כשהתותחים רועמים המוזות שותקות, ותהליך מדיני הוא הרי יצירה אמנותית לכל דבר (גם מלחמה נחשבת לחלק מתהליך מדיני, בתנאי שאינה הופכת לתכלית). למה ישראל לא מנהלת שיח מדיני עם איראן? האם הזעם המוצדק מאיומי ההשמדה האיראניים מושל במערכת המדינית של ישראל? האם הוא גורם לה לכנס ועידות צעצוע אנאכרוניסטיות כוועידת הנגב?
אם החותים יגיעו להסכם בתימן, סעודיה תהיה פחות מאוימת, ואיראן תזכה לטיהור בתוספת לזה שתזכה לו אם ייחתם הסכם הגרעין בווינה. איראן תהפוך אז ממש למדינת שוחרת שלום שחזרה למוטב, עד כדי כך שגם חתרנותה במזרח התיכון עלולה לזכות בהכרה כפעילות מדינית מקובלת. האם במקרה כזה עדין לפסגת הנגב, תהיה אותה ההילה אשר ניסו להעניק לה השבוע כאן בישראל? קרוב לוודאי שכאשר איראן תזכה מארה"ב ומאירופה לתעודת הכשר, הניסיונות של האמירויות לתקן יחסים עם איראן, יעלו מדרגה, וסעודיה תלך בעקבותיה, ומה אז? פעם נוספת המזרח התיכון ויחסי הכוחות בו ישתנו. זאת הסיבה שישראל צריכה להילחם באיראן כאילו אין לה צורך לדבר איתה, ולדבר איתה כאילו אין מלחמה. פרפראזה שכבר הוזכרה כאן בשבוע שעבר, לדברי יצחק רבין על אש"פ לפני שלושה עשורים.
يوجد في الشرق الأوسط 5 أقطاب ، مصر وإسرائيل والمملكة العربية السعودية وإيران وتركيا. باستثناء المملكة العربية السعودية ، كانت هذه أقطابها أيضًا في العالم القديم ، ولا يوجد شيء جديد تحت الشمس كما قال سفر الجامعة ، على الرغم من أن الأسماء قد تغيرت هنا وهناك. أما السعودية فقد ولد الإسلام في أرضها الحالية ، لذا فإن أهميتها لا تقل عن أهمية الأقطاب الأخرى. إسرائيل تجلس مع بعض الأقطاب لخطاب سياسي ، أما الشق الآخر الذي هو الأكثر عنفًا ، إيران وبناتها ، فهي تخوض حربًا مريرة تمنعها من إجراء خطاب سياسي أيضًا. . عندما تهدر المدافع ، تصمت الألحان ، والعملية السياسية هي عمل فني لكل شيء. لماذا لا تجري اسرائيل حوارا سياسيا مع ايران؟ هل الغضب المبرر من التهديدات الإيرانية بالإبادة محكوم في النظام السياسي الإسرائيلي؟ هل جعلها تعقد مؤتمرات لعب عفا عليها الزمن مثل مؤتمر النقب؟
إذا توصل الحوثيون إلى اتفاق في اليمن ، فستكون السعودية أقل تهديدًا ، وستتلقى إيران إعادة تأهيل بالإضافة إلى ما ستحصل عليه إذا تم التوقيع على الاتفاق النووي في فيينا. ستصبح إيران بعد ذلك حرفياً دولة محبة للسلام عادت إلى المستفيد ، لدرجة أنه يمكن أيضًا الاعتراف بتخريبها في الشرق الأوسط كنشاط سياسي مقبول. في مثل هذه الحالة ، هل ستكون قمة النقب هي نفس الهالة التي حاولوا منحها إياها هذا الأسبوع هنا في إسرائيل؟ يرجح أنه عندما تحصل إيران على شهادة كوشير من الولايات المتحدة وأوروبا ، ستتصاعد محاولات الإمارات لإصلاح العلاقات مع إيران ، وستحذو السعودية حذوها ، وماذا بعد ذلك؟ تغير معها ، وتحدث معها كأنه لا توجد حرب. إعادة صياغة سبق ذكرها هنا الأسبوع الماضي ، بحسب إسحاق رابين حول منظمة التحرير الفلسطينية قبل ثلاثة عقود.