גיליון 0002 09.09.21
publisher@tipp.co.il
editor@tipp.co.il

בהרצה
إطلاق صحفية جديدة

צילומסך, הכוכב הבא, קשת

האם תמיר גרינברג ימרוד
هل سيتمرد تامير جرينبيرج

הסכם השלום הפלסטיני ישראלי הראשון: בין ארגוני הפשע
اتفاق السلام الفلسطيني الإسرائيلي الأول: بين منظمات إجرامية

www.tipp.co.il

עיתון בין אויבים

A newspaper among enemies

Tipp הוא עיתון בין אויבים. הוא העיתון הראשון בעולם בין אויבים.
הוא מיועד לפלסטינים ולישראלים שרוצים לדעת מה קורה בצד השני, ומבקשים ללמוד על התרבות שמנגד. באותה מידה הוא מיועד לכל אדם שמתעניין בלבו של המאבק התרבותי פוליטי שמתרחש במזרח התיכון.
אין לעיתון עמדה פוליטית, למעט העמדה שעשויה לנבוע מעצם קיומו כישות עיתונאית מקצועית בין אויבים, ואיננו שואלים את העיתונאים שכותבים אצלנו לעמדתם הפוליטית. זה לא מעניין.
העיתון יעסוק בתרבויות: תרבות של כלכלה, תרבות של מגורים, של חינוך, של משפט, של שירה, של תיאטרון, של כתיבה, של מעמדות (כן, מעמדות) ועוד.
העיתון יעסוק פחות בפוליטיקה, הרבה פחות.

בקרוב:
1. העלאת המהדורה באתר tipp.co.il
2. מאוחר יותר: הוצאה לאור של מהדורה מודפסת, כתב עת שיראה אור לצד המהדורה הדיגיטלית

Tipp  هي جريدة بين الأعداء. هي أول صحيفة في العالم بين الأعداء
إنه مخصص للفلسطينيين والإسرائيليين الذين يريدون معرفة ما يحدث في الجانب الآخر، ويريدون التعرف على ثقافة الجانب الآخر. إنه مخصص بنفس القدر لأي شخص مهتم بعمق الصراع الثقافي السياسي الدائر في الشرق الأوسط.
الصحيفة ليس لها موقف سياسي إلا الموقف الذي قد ينتج عن وجودها ككيان صحفي محترف بين الأعداء، ولا نسأل الصحفيين الذين يكتبون لنا عن موقفهم السياسي. هذا لا يثير اهتمامنا.
ستتناول الجريدة ثقافات: ثقافة الاقتصاد، وثقافة الاسكان، التعليم، القانون، الشعر، المسرح، الكتابة ، والطبقية (نعم ، الطبقات) وغيرها.
سوف تتعامل الصحيفة بشكل أقل مع السياسة، بل أقل بكثير.

قريباً:
1. تحميل النسخة على موقع tipp.co.il
2. لاحقًا: إصدار نسخة مطبوعة ، وهي مجلة ستنشر بتزامن مع النسخة الرقمية

(צילום: מתי כהן)

(צילום: מתי כהן)

בנושאים עיתונאיים כתבו לנו editor@tipp.co.il | שותפים ערכיים, מקצועיים, עסקיים, כתבו לנו publisher@tipp.co.il | للقضايا الصحفية ، راسلنا editor@tipp.co.il | شركاء القيمون، والمهنيون ، والأعمال التجارية ، اكتب لنا publisher@tipp.co.il

גיליון 0002 09.09.21
publisher@tipp.co.il
editor@tipp.co.il

בהרצה
إطلاق صحفية جديدة

הסכם השלום הפלסטיני ישראלי הראשון: בין ארגוני הפשע

اتفاق السلام الفلسطيني الإسرائيلي الأول: بين منظمات إجرامية

צילומסך, הכוכב הבא, קשת

האם תמיר גרינברג ימרוד
هل سيتمرد تامير جرينبيرج

עיתון בין אויבים

A newspaper among enemies

למי באמת שייכות האדמות, ללאום או לפרט?
لمن تعود الأرض فعلاً, للأمة أم للفرد؟

למי באמת שייכות האדמות, ללאום או לפרט?

בית המשפט העליון פסק לאחרונה כי נחלה בכפר טרומן תילקח ממשפחה, כיוון שעשתה בקרקע שימוש אשר חרג מההסכם עם רשות מקרקעי ישראל. סגן נשיא בית המשפט המחוזי בלוד בעבר, השופט אברהם יעקב, מנתח את הצדדים החברתיים לאומיים של השאלה. השופט יעקב, יכתוב ב-tipp.co.il בענייני משפט וחברה וכן מאמרי מערכת.

צריך לומר שהקרקע האמורה הוחכרה לאגודה השיתופית של כפר טרומן לצורך שימוש חקלאי בלבד והמשיבים (המתיישבים) הקימו במקום צימרים וחניון וכך עשו בה שימוש שאינו חקלאי.
על פי ההסכם, הפרת ההתחייבות לעשות בקרקע שימוש חקלאי בלבד, מאפשרת למשיבה (רשות מקרקעי ישראל רמ"י) לבטל את הסכם החכירה ולקבל לידיה את הקרקע בחזרה בלי לשלם פיצוי.
נשאלת השאלה, האם מצב הדברים, לפיו למעלה מ-90%


משטח המדינה נמצא בבעלות רמ"י, הוא מצב רצוי או שמא, עדיפה מציאות לפיה הקרקעות נמצאות בבעלות פרטית של המתיישבים המחזיקים בהן, מעבדים אותן ומתגוררים במבנים הבנויים עליהן?
לשאלה הזו היבטים לאומיים-ערכיים, היבטים כלכליים והיבטים חברתיים-משפטיים מרבדים שונים.
מן ההיבט הלאומי, קיימת הגישה לפיה קרקע הלאום צריכה להיות בבעלות הלאום ולא בבעלות פרטית. ידועים מקרים רבים בהם רכשו המתיישבים את קרקע הישוב מכספם הפרטי ומכספים שגייסו באופן עצמאי, ומיד לאחר מכן תרמו את הקרקע לקרן הקיימת לישראל (קודמתה של רמ"י) מן הנימוק הלאומי הזה. ר' לעניין זה המושבים בת חפר, בית חנן, נטעים, בית עובד ועוד והקיבוצים גבעת ברנר וקבוצת שילר ועוד רבים אחרים.
כל המתיישבים בישובים הנ"ל הפכו לחוכרים של קק"ל (ואח"כ של רמ"י) וחלות עליהם כל המגבלות שבהסכמי החכירה הרגילים לרבות ייחודיות השימוש החקלאי כמו במקרה המתואר.
גישה זו, לפיה ראוי שקרקע הלאום תהיה בבעלות הלאום, נמצאת לכאורה בסתירה לזכותו הבסיסית של כל אדם לקניין פרטי. זכות זו הוכרה בחוק יסוד: כבוד האדם וחרותו הקובע כי אין פוגעים בקניינו של אדם אלא לתכלית ראויה, ובמידה שאינה עולה על הנדרש. כאן, אמנם נשללת הבעלות, אך מוענקת זכות החכירה כך שאין שלילה מוחלטת של זכות הקניין. לכן ניתן לטעון שהפגיעה היא מידתית.
נשאלת השאלה האם התכלית היא תכלית ראויה? לטעמי, יש במודל זה כדי לשרת גם מטרות חברתיות, כלכליות ואחרות.
השליטה של המדינה בקרקע נותנת לה את הכוח להשפיע על מחירי האדמות באזורים שונים של הארץ ובכך יכולה המדינה להשפיע על האזרחים להקים ישובים דווקא באזור כזה או אחר. ר' לעניין זה המחיר האפסי של קרקעות המדינה ביו"ש, שגרם לכך שמאות אלפי ישראלים נהרו להתיישב שם, כאשר זה היה רצון הממשלה.
מעבר לכך, מחיר הקרקע משפיע על יכולתן של משפחות צעירות לרכוש דירה וכאן מדובר בשיקול חברתי מן המדרגה הראשונה.
בנוסף, קבוצות חלשות בחברה, יכולות להתקדם ולרכוש זכויות בקרקעות בדרך של העדפה מתקנת. בכך אפשר להביא מזור להרגשות קיפוח ומרירות (מוצדקות או שאינן מוצדקות). ראה לעניין זה בג"צ הקשת המזרחית ופסקי הדין שניתנו בעקבות העתירה.
סיכומו של דבר, דעתי היא שהמצב הנוכחי הוא העדיף הן מן הבחינה הלאומית והן מן הבחינה הכלכלית-חברתית ולכן גם התכלית היא תכלית ראוייה.

لمن تعود الأرض فعلاً, للأمة أم للفرد؟

قضت المحكمة العليا مؤخرًا بأخذ عقار في قرية ترومان من عائلة, حيث استفادت من الأرض التي خرجت عن الاتفاقية مع سلطة الأراضي الإسرائيلية. النائب السابق لرئيس محكمة منطقة اللد ، القاضي
أفراهام يعقوب, يحلل الجوانب الاجتماعية الوطنية للمسألة. سيكتب القاضي يعقوب على tipp.co.il عن الشؤون القانونية والاجتماعية وكذلك الافتتاحيات.

وتجدر الإشارة إلى أن الأرض المذكورة قد تم تأجيرها للجمعية التعاونية لقرية ترومان للاستخدام الزراعي فقط وأنشأ المستوطنين (المستوطنين) أماكن مبيت وإفطار وموقف سيارات في الموقع وبالتالي استغلوها على أنها غير زراعية.
وفقًا للاتفاقية, فإن خرق الالتزام باستخدام الأرض للأغراض الزراعية فقط, يسمح للمدعى عليه (سلطة أراضي إسرائيل) بإلغاء عقد الإيجار واستعادة الأرض دون دفع تعويض.
السؤال هو, لحالة, التي بموجبها تمتلك جمهورية جزر مارشال أكثر من 90٪ من الدولة, وهو وضع مرغوب فيه أم أنه حقيقة أن الأراضي مملوكة ملكية خاصة للمستوطنين الذين يمتلكونها ويزرعونها ويعيشونها في الأبنية المبنية عليها؟
هذا السؤال له جوانب قيمة وطنية مختلفة, وجوانب اقتصادية وجوانب اجتماعية – قانونية.
من الناحية الوطنية, هناك مقاربة مفادها أن أرض الأمة يجب أن تكون مملوكة للأمة وليست مملوكة ملكية خاصة. هناك العديد من الحالات المعروفة التي قام فيها المستوطنون بشراء أراضي الاستيطان من أموالهم الخاصة ومن الأموال التي جمعوها بشكل مستقل, وبعد ذلك مباشرة تبرعوا بالأرض للصندوق القومي اليهودي (سلف سلطة أراضي إسرائيل) لهذا السبب القومي. بيت عوفيد وأكثر من ذلك وكيبوتسات جفعات برينر ومجموعة شيلر وغيرها الكثير.
أصبح جميع المستوطنين في التجمعات المذكورة أعلاه مستأجرين لدى الصندوق القومي اليهودي (ولاحقًا سلطة أراضي إسرائيل) ويخضعون لجميع القيود الواردة في عقود الإيجار العادية بما في ذلك تفرد الاستخدام الزراعي كما في الحالة الموضحة.
هذا النهج, الذي بموجبه من المناسب أن تكون أرض الأمة مملوكة للأمة ، يتعارض ظاهريًا مع الحق الأساسي لكل شخص في الملكية الخاصة. وهذا الحق معترف به في قانون أساس: كرامة الإنسان وحريته, الذي ينص على أن ممتلكات الشخص لا تتضرر إلا لغرض سليم, وبقدر لا يتجاوز ما هو مطلوب. هنا, على الرغم من حرمان الملكية, يتم منح حق الإيجار بحيث لا يوجد إنكار كامل لحق الملكية. لذلك يمكن القول إن الضرر متناسب.
السؤال الذي يطرح نفسه هو ما إذا كان الغرض هو الغرض المناسب؟ في رأيي, يخدم هذا النموذج أيضًا الأغراض الاجتماعية والاقتصادية وغيرها.
إن سيطرة الدولة على الأرض تمنحها القدرة على التأثير على أسعار الأراضي في أجزاء مختلفة من البلاد, وبالتالي يمكن للدولة التأثير على المواطنين لإقامة المستوطنات على وجه التحديد في منطقة أو أخرى. انظر في هذا الصدد, السعر الصفري لأراضي الدولة في يهودا والسامرة, الذي دفع مئات الآلاف من الإسرائيليين إلى الاستيطان هناك, عندما كان ذلك بإرادة الحكومة.
علاوة على ذلك ، يؤثر سعر الأرض على قدرة العائلات الشابة على شراء شقة, وهنا يعتبر اعتبارًا اجتماعيًا من الدرجة الأولى.
بالإضافة إلى ذلك, يمكن للفئات الضعيفة في المجتمع المضي قدمًا والحصول على حقوق الأرض عن طريق العمل الإيجابي. هذا يمكن أن يخفف من مشاعر التمييز والمرارة (المبررة أو غير المبررة). انظر في هذا الصدد إلى محكمة رينبو الشرقية العليا والأحكام الصادرة بعد الالتماس.
في الختام, فإن رأيي هو أن الوضع الحالي مفضل على الصعيدين الوطني والاجتماعي والاقتصادي, وبالتالي فإن الغرض هو أيضًا هدف يستحق.

מאמר מערכת

افتتاحية

הסכם השלום הפלסטיני ישראלי הראשון: בין ארגוני הפשע

اتفاق السلام الفلسطيني الإسرائيلي الأول: بين منظمات إجرامية

השבוע ביקש הצבא המצרי אישור ישראלי לחרוג מההסכמים המדיניים ולהכניס כוחות נוספים לסיני. המצרים רוצים לתקוף את הארגונים האסלאמיים שנטפלו לסיני, בהרכב צבאי מלא, ולישראל עשוי להיות בכך אינטרס בטחוני וחברתי: כלי נשק וסמים הם שני ענפי פרנסה שארגונים אסלאמיים חוץ-ממסדיים בסיני עוסקים בהם באופן שוטף, ולשני המוצרים, יש ביקוש הן בישראל והן בפלסטין.
לכל מי שעשה כמה לילות בגבול ישראל מצריים בשלושים השנים האחרונות, היה סיכוי טוב לצפות במרדף אחרי רכב שטח משוכלל, שאסף כמה חבילות שנמסרו ביד או נזרקו מהצד המצרי. עם השנים ועם ההברחות, שנשארו במתכונת די דומה גם אחרי שנבנתה הגדר בגבול מצריים, התפתחה אגדה לפיה בדווים מהנגב אחראיים להברחות. ובכן אנשים שביתם הוא המדבר והם מכירים אותו לעילא, עשויים או עלולים להיות מסיעי החבילות לתעודתן, בלדרים בלשון פשוטה, אבל הסיכוי שהם מושלים בכל האופרציה מתחילתה ועד סופה קלוש. הניתוח שמוביל להנחה הזאת הוא כי בראש ובראשונה אין להם את יכולת ההפצה שדרושה כדי להביא את החומר המוברח לכל פינה בישראל, עד רמת המזרק בפינת דיזינגוף פרישמן. הסיבה השניה היא כי המסחר בעיקר בסם אבל גם בנשק, הוא מיזם יסודי של משפחות פשע ישראליות, זהו הלחם עם ה- 5%, ואם מישהו היה מנסה להשתלט על הפרנסה העיקרית שלהם, המשפחות היו יוצאות נגדו למלחמת גוג ומגוג. המסקנה היא כי אנשים שמכירים את הדרכים בנגב, ויודעים להבריח ג'יפ ממרדף צבאי ומשטרתי, הם כנראה שליחים, גם אם בכירים, וגם אם שכרם עשוי להגיע לעשרות אלפי דולרים לכל הברחה. אבל על האופרציה והחלוקה אחראים כנראה כוחות גדולים יותר. ראשית בישראל ואחר כך בפלסטין.
בשנת 2008, החל ארגון חמאס להתעמת צבאית עם חמולות פלסטיניות ברצועה, שעד אז התפרנסו באופן עצמאי בלי להתעניין באינטרסים שלו, והפך אותן למעין אוטונומיות משפטיות. מצד אחד הן יהיו חייבות מעתה להיות ממושמעות לכלליו ולאינטרס שלו, מצד שני פעילותן כארגונים לא הופסקה לחלוטין. מאותו רגע, כל פעילות של משפחת דורמוש משכונת סברה בעזה לדוגמה, יכולה הייתה להתקיים כסדרה, אבל אסור היה לה להתנגש עם הסדר היסודי שהכתיב חמאס. ואם דורמוש ירצו למשל לעשות עסקים בסיני, אסור שהעסקים יגרמו לחמאס למחול על האינטרסים שלו. סוג של מדיניות עמימות.
וכאן צריך לשאול, מי עשוי לכרות הסכם מסחרי טוב יותר עם ארגון אסלאמי חוץ ממסדי שגר בלי לשלם שכר דירה בסיני? משפחת פשע ישראלית שזקוקה לאספקת סם שוטפת מסיני, או משפחת פשע פלסטינית שמתואמת עם חמאס, אך היא במובנים רבים חוץ ממסדית, ותרבותה הדתית חופפת לתרבות הדתית של הארגון שמעבר לגבול? ועוד שאלה? מי יכול להיות טוב יותר, ויעיל יותר במשימת העברת הסחורה, אל משפחות הפשע בשטחי הרשות הפלסטינית בגדה המערבית, אחרי שכבר הוברחה לישראל? האם משפחת פשע ישראלית שרוב חבריה יהודים יכולה לעשות את זה טוב ויעיל יותר, או משפחת פשע ערבית מהגליל למשל, שזרועותיה מבחינה תרבותית ומשפחתית יכולות בנקל להגיע החל מהכפרים בדרום לבנון, ועד לסמטאות טול כרם, ג'נין, שכם, רמאללה וחברון?
התשובות לשאלות האלה, עשויות לתאר את סיפור מעגלי ההברחות, בין משפחות פשע ישראליות יהודיות, לבין משפחות פשע ישראליות ערביות אשר שתיהן מתנהלות בתוך מסגרת מדינית וחוקית אחפשע פלסטיניות בגדה ובעזה. אבל מחוץ להסכם השלום הזה מדובר הרי גם בשאלה חברתית עמוקה פנים-ישראלית. מדוע מוצאים לכאורה היהודים בפשע המאורגן, שרובם מקהילות יהודי המזרח, שפה משותפת עם הפלסטינים הישראליים והפלסטינים בשטחי הרשות, עד כדי שיתוף פעולה עמוק ומניב, שעלול אף לסתור את ההשקפה הממסדית המדינית הישראלית?
על הסוגייה המורכבת הזאת ננסה להשיב במאמרים הבאים

سعى الجيش المصري هذا الأسبوع للحصول على إذن إسرائيلي للخروج عن الاتفاقات السياسية وجلب قوات إضافية إلى سيناء. يريد المصريون مهاجمة التنظيمات الإسلامية التي هاجمت سيناء بقوة عسكرية كاملة, وقد يكون لإسرائيل مصلحة أمنية واجتماعية في هذا الأمر: الأسلحة والمخدرات هما مصدر رزق تتعامل معه المنظمات الإسلامية غير المؤسسة في سيناء بشكل منتظم. وكلا المنتجين مطلوبان في كل من إسرائيل وفلسطين.
أي شخص قضى بضع ليالٍ على الحدود الإسرائيلية المصرية في الثلاثين عامًا الماضية لديه فرصة جيدة لمشاهدة مطاردة لسيارة دفع رباعي متطورة تجمع بعض الطرود التي تم تسليمها أو إلقاؤها بعيدًا عن الجانب المصري. على مر السنين ومع عمليات التهريب, التي ظلت في شكل مماثل إلى حد ما حتى بعد بناء السياج على الحدود المصرية, ظهرت أسطورة مفادها أن البدو من النقب كانوا مسؤولين عن التهريب. حسنًا, الأشخاص الذين يعيشون في الصحراء ويعرفون ذلك جيدًا, قد يكونون أو لا يكونون مروجي الحزم لشهادات اعتمادهم, وسعاة بلغة واضحة, لكن فرصهم في التحكم في العملية برمتها من البداية إلى النهاية ضئيلة. التحليل الذي يؤدي إلى هذا الافتراض هو أنه أولاً وقبل كل شيء ليس لديهم القدرة على التوزيع اللازمة لإحضار المواد المهربة إلى كل ركن من أركان إسرائيل, حتى مستوى الحقنة في ركن ديزنغوف فريشمان. السبب الثاني هو أن تجارة المخدرات بشكل رئيسي ولكن أيضًا في السلاح, هي مشروع أساسي لعائلات الجريمة الإسرائيلية ، وهذا هو الخبز مع 5 ٪, وإذا كان شخص ما يحاول السيطرة على مصدر رزقهم الرئيسيي, فإن العائلات ستعارض انها حرب يأجوج ومأجوج. الاستنتاج هو أن الأشخاص الذين يعرفون الطرق في النقبب, ويعرفون كيف يهربون سيارة جيب من مطاردة عسكرية وشرطية, هم على الأرجح مبعوثون, حتى لو كانوا كبارًا, وحتى لو وصلت أجورهم إلى عشرات الآلاف من الدولارات لكل عملية تهريب. لكن ربما تكون القوات الأكبر هي المسؤولة عن العملية والتقسيم. أولاً في إسرائيل ثم في فلسطين.
في عام 2008, بدأت حماس مواجهة عسكرية مع العشائر الفلسطينية في قطاع غزة التي كانت حتى ذلك الحين تكسب عيشها بشكل مستقل دون الاهتمام بمصالحها, وتحويلها إلى نوع من الحكم الذاتي القانوني. فمن ناحية, سيتعين عليهم من الآن فصاعدًا الانضباط بقواعدها ومصالحها, ومن ناحية أخرى, فإن أنشطتهم كمنظمات لم تتوقف تمامًا. منذ تلك اللحظة فصاعدًا, كان من الممكن أن يحدث أي نشاط لعائلة دورمش من حي صبرا في غزة, على سبيل المثال, كسلسلة, لكن لم يُسمح له بالتعارض مع النظام الأساسي الذي تمليه حماس. وإذا أراد دورمش القيام بأعمال تجارية في سيناء, على سبيل المثال, فلا يجوز للشركة أن تجعل حماس ترقص من أجل مصالحها الخاصة. نوع من سياسة الغموض.
وهنا يجب أن يسأل المرء, من الذي قد يدخل في اتفاقية تجارية أفضل مع منظمة إسلامية غير المؤسسات التي تعيش دون دفع إيجار في سيناء؟ عائلة إجرامية إسرائيلية تحتاج إلى إمداد منتظم بالمخدرات من سيناء, أو عائلة إجرامية فلسطينية يتم تنسيقها مع حماس, لكنها من نواح كثيرة غير مؤسسية, وثقافتها الدينية تتداخل مع الثقافة الدينية للتنظيم عبر الحدود؟ وسؤال آخر؟ من هو الأفضل والأكثر فاعلية في مهمة نقل البضائع إلى عائلات المجرمين في مناطق السلطة الفلسطينية في الضفة الغربية, بعد أن تم تهريبها بالفعل إلى إسرائيل؟ هل هي عائلة إجرامية إسرائيلية يستطيع غالبية اليهود القيام بها بشكل أفضل وأكثر فاعلية, أم عائلة إجرامية عربية من الجليل على سبيل المثال, يمكن لذراعيها الثقافية والعائلية الوصول بسهولة من قرى جنوب لبنان, إلى أزقة طولكرم, جنين ونابلس ورام الله والخليل؟
قد تصف الإجابات على هذه الأسئلة قصة دوائر التهريب, بين عائلات الجريمة اليهودية الإسرائيلية والعائلات المجرمة من العرب الإسرائيليين, وكلاهما يعمل ضمن الأطر السياسية والقانونية الفلسطينية في الضفة الغربية وغزة. لكن خارج اتفاقية السلام هذه, فهذه أيضًا مسألة اجتماعية عميقة الجذور داخل إسرائيل. لماذا يبدو أن اليهود في الجريمة المنظمة, ومعظمهم من المجتمعات اليهودية الشرقية, يجدون لغة مشتركة مع الفلسطينيين الإسرائيليين والفلسطينيين في أراضي السلطة الفلسطينية, إلى حد التعاون العميق والمثمر, الذي قد يتعارض حتى مع المؤسسة السياسية الإسرائيلية?
سنحاول الرد على هذه المشكلة المعقدة في المقالات التالية

האם תמיר גרינברג ימרוד

בשבועות האחרונים הופיע בטלוויזיה המסחרית, הכישרון המוסיקלי הגדול ביותר שנתן אי פעם את הרבע שעה שלו על במת הנצנץ הלאומית. אם תמיר גרינברג היה נולד באמריקה, הוא יכול היה כנראה להרים בלי בעיה, אפילו בברודוויי, הופעה מופלאה של שירי בוב דילן.

אולי הוא אפילו יכול היה להיות באמריקה בעצמו בוב דילן. עד כדי כך הוא כשרוני. מוזיקלי מאוד, עם חוש קצב מדוד ומדויק, עם שליטה קרת רוח בטונים, בעוצמת קולו ובגווניו, ועם מודעות דקת אבחנה למאזיניו, הכול אצלו מתאים כדי להשאיר בשנים הבאות חותם על התרבות הישראלית, חוץ מכך שזמרתו אינה אותנטית במובן המקומי; שבהקשר הישראלי היא תוצר אמנותי פלסטי מנותק אך פופולרי כמו הטלוויזיה המסחרית. חבל: זמרתו של תמיר אינה אותנטית, כי היא ספוגה בהשראת התרבות החלולה של הפלטפורמה עליה זרחה: בכך אמנותו היא ההמשך הטבעי או התוצר או השתקפות ההשראה של פלטפורמת הנצנצים והזיקוקים, ושל ניסיונותיה החלולים לרגש, של קריאות הוואו המשותפות, הכוונה המקורית לסחוט דמעות או הצהרה קורעת לב, השתתפות פומבית בצער, חיבוק מרגש, תמרוני השופוני, הדפוס להתרגש מהבנאלי, להביא את הצופה ואת המשתתף לסערת רגשות, לידי הזדהות מלאה, כזאת שלידה כל הדברים הפשוטים והחשובים נראים כמו הסחת דעת, ובשיא השיאים, כשהצופה מותש מסערתו, ומבחינה נפשית הוא מוכן לגיהוץ, הטלוויזיה המסחרית עוצרת את הכול ויוצאת להפסקת פרסומות. זאת הפלטפורמה שתמיר לא הראה סימן של מרד מתבקש כלפיה. אם תמיר היה מנתק את עצמו ואת אמנותו מהתרבות סרת הטעם שעל גביה ניסה לקצר מרחק אל זירת התרבות המקומית המשמעותית שכמהה לעומק רגישות ויופי, הוא עשוי באמת לפרוץ, ולפרוץ בגדול, כי נראה שיש לו את כל מה שדרוש לשם כך. מצד שני אולי האמריקה לא ברחה לו. אולי זהו חלק עמוק ומבוסס בטבע האמנותי שלו, זהו הליקוי האמנותי שמונע מאמן גדול לקיים את אמנותו באופן שבני האדם שמדברים בשפתו יכמהו אליה, יצטטו אותה. זהו הליקוי שהופך אמן בעל ערך לנווד תרבותי. הליקוי שהטלוויזיה המסחרית ברוב גאונותה הצליחה לחמוק ממנו, כי היא מושלמת בתרבותה הבלתי אותנטית. זה נשמע כמו סתירה, אבל אמנות זה דבר מורכב, ויש בה סתירות רבות. הטלוויזיה המסחרית היא זאת שבנבכי הכרתה חשה שהתרבות הישראלית רעועה ונשענת על קנה רצוץ (עד כדי כך שדרושה מלחמת אזרחים?), והיא הציבה לנו תרבות חליפית: יסודות ישראליים מזויפים אחרים, עם פרצי זיקוקים, סערת רגשות והפסקות גיהוץ. גרינברג תתמרד.

מודעה

פסטיבל המוסיקה הראשון הישראלי פלסטיני, יתקיים בקיץ 2022, על קו התפר ישראל פלסטין, פרטים על כך בגיליונות הבאים. מוסיקאים ובעלי עניין שרוצים להשתתף/לתת חסות לפסטיבל כתבו לנו  publisher@tipp.co.il

مهرجان الموسيقى الإسرائيلي الفلسطيني الأول, الذي سيقام في صيف 2022, على خط التماس الإسرائيلي الفلسطيني, وتفاصيل ذلك في الأعداد التالية. لقد كتب إلينا الموسيقيون والمهتمون الذين يرغبون في المشاركة / رعاية المهرجان publisher@tipp.co.il

هل سيتمرد تامير جرينبيرج

في الأسابيع الأخيرة ظهر على شاشات التلفزيون التجاري, وهو أعظم موهبة موسيقية على الإطلاق تمنح ربع ساعة له على المسرح الوطني اللامع. إذا كان تامير جرينبيرج قد ولد في أمريكا, فمن المحتمل أنه قد اختار دون مشكلة, حتى في برودواي, أداءً رائعًا لأغاني بوب ديلان. ربما كان من الممكن أن يكون في أمريكا هو نفسه بوب ديلان. إنه موهوب للغاية. موسيقي للغاية, مع حس إيقاع محسوب ودقيق, مع تحكم رائع في النغمات والحجم والظلال ، ومع وعي دقيق لمستمعيه, كل شيء فيه مناسب لترك بصمة على الثقافة الإسرائيلية في السنوات القادمة ، ما عدا ذلك مطربه ليس أصيلًا بالمعنى المحلي; وهو في السياق الإسرائيلي منتج فني تشكيلي منفصل ولكنه شعبي مثل التلفزيون التجاري. سيء للغاية: مغنية تامر ليست أصلية, لأنها مستوحاة من الثقافة الجوفاء للمنصة التي تألقت عليها: في أن فنه هو استمرار طبيعي أو منتج أو انعكاس الإلهام لمنصة الألعاب النارية اللامعة, ومحاولاتها الجوفاء في العاطفة, مفجع القلب, المشاركة العامة في الحزنن, العناق المثير, المناورات المتقطعة, نمط الإثارة من المبتذلة, لجلب المشاهد والمشارك إلى عاصفة من العواطف, للتعرف الكاملل, بحيث يكون كل شيء بجانبه بسيطًا و الأشياء المهمة تبدو وكأنها إلهاء, وفي ذروتها, جاهز للتلفاز التجاري يوقف كل شيء ويخرج لإيقاف الإعلانات التجارية. هذه هي المنصة التي لم يُظهر تامير أي علامة على التمرد المطلوب ضدها. إذا كان تمير قد فصل نفسه وفنه عن الثقافة التي لا طعم لها والتي كان يحاول من خلالها تقصير المسافة إلى الساحة الثقافية المحلية المهمة التي تتوق إلى عمق الحساسية والجمالل, فقد ينفجر حقًا ، وينتشر بشكل كبير, لأنه يبدو أن لديه كل ما يحتاجه. من ناحية أخرى, ربما لم تهرب أمريكا منه. ربما يكون ذلك جزءًا عميقًا ومتأصلًا من طبيعته الفنية, فهو الخلل الفني الذي يمنع مدربًا عظيمًا من الحفاظ على فنه بطريقة يتوق إليها الأشخاص الذين يتحدثون لغته. هذا الكسوف هو الذي يحول فنانًا ذا قيمة إلى متجول ثقافي. العيب الذي تمكن التلفزيون التجاري في معظم عبقريته من تفاديه هو أنه مثالي في ثقافته الزائفة. يبدو الأمر وكأنه تناقض, كن الفن شيء معقد, وله العديد من التناقضات. التلفزيون التجاري هو الذي يشعر, في أعماق وعيهه, أن الثقافة الإسرائيلية مهتزة ويتكئ على قصبة مكسورة (لدرجة أن الحرب الأهلية مطلوبة؟), وقد أعطانا ثقافة بديلة: أخرى مزيفة عناصر إسرائيلية, مع اندلاع الألعاب النارية, والاضطراب العاطفيي, واستراحات الكي. سوف يتمرد جرينبيرج.

מודעה

אינדקס מודעות קטנות חינמיות (עד 10 מילים), יעלה בגיליון הבא, לפרסום מודעה בערבית, עברית או אנגלית שלחו טקסט ברור עד 10 מילים וציינו "אינדקס". למודעות בתשלום ולחסויות צרו קשר בכתובת המצוינת.

سيظهر فهرس الإعلانات الصغيرة المجانية (حتى 10 كلمات) في العدد القادم, لنشر إعلان باللغة العربية أو العبرية أو الإنجليزية, أرسل نصًا واضحًا يصل إلى 10 كلمات مع الإشارة إلى " فهرس". للإعلانات المدفوعة والرعاية, اتصل بنا على العنوان المقدم.

מודעות

ועידה כלכלית ראשונה פלסטינית ישראלית, תהיה באביב 2022. חברות שרוצות להשתתף, נא כתבו לנו

المؤتمر الاقتصادي الفلسطيني الإسرائيلي الأول سيكون في ربيع عام 2022. الشركات الراغبة في المشاركة, يرجى مراسلتنا

מודעה

מו"ל העיתון tipp.co.il  
היא החברה הכלכלית ישראל-פלסטין (ע.מ הוצאת כתיב חסר). ליוזמות חסויות ושותפויות עם החברה נא כתבו לנו

ناشر جريدة tipp.co.il 
هو الشركة الاقتصادية الإسرائيلية الفلسطينية (مع نشر تهجئة مفقودة). للمبادرات والشراكات التي ترعاها الشركة
, يرجى الكتابة إلينا

publisher@tipp
.co.il

 

מודעה

מו"ל העיתון tipp.co.il  
היא החברה הכלכלית ישראל-פלסטין (ע.מ הוצאת כתיב חסר). ליוזמות חסויות ושותפויות עם החברה נא כתבו לנו

ناشر جريدة tipp.co.il 
هو الشركة الاقتصادية الإسرائيلية الفلسطينية (مع نشر تهجئة مفقودة). للمبادرات والشراكات التي ترعاها الشركة
, يرجى الكتابة إلينا

publisher@tipp
.co.il

 

 
 

מודעה

שיטת שימור העיתונים הקודמים, תהיה אצלנו רב רובדית: לכל גיליון יהיה מספר, וגם אם נשנה במהלך היום משפט אחד מהגיליון, הוא יהפוך לגיליון קודם, ואילו החדש יישא מספר עוקב חדש. זהו שילוב בין שיטת הארכיון שנהגה לפני התקופה הדיגיטלית, לבין השיטה הנוכחית, שלדעתנו אינה משמרת את העבר באופן שיאפשר לבאים אחרינו להבין טוב יותר את ההתרחשויות.

ستكون طريقة حفظ الصحف السابقة متعددة الطبقات معنا: سيكون لكل عدد رقم, وحتى إذا قمنا بتغيير جملة واحدة من الإصدار خلال اليوم, فسيصبح عددًا سابقًا, بينما سيصبح الإصدار الجديد. تحمل رقمًا متتاليًا جديدًا. إنها مزيج من طريقة الأرشفة المستخدمة قبل العصر الرقمي, والطريقة الحالية, والتي في رأينا لا تحافظ على الماضي بطريقة تسمح لمن يتابعنا بفهم ما يحدث بشكل أفضل.

מודעה

פסטיבל המוסיקה הראשון הישראלי פלסטיני, יתקיים בקיץ 2022, על קו התפר ישראל פלסטין, פרטים על כך בגיליונות הבאים. מוסיקאים ובעלי עניין שרוצים להשתתף/לתת חסות לפסטיבל כתבו לנו  publisher@tipp.co.il

مهرجان الموسيقى الإسرائيلي الفلسطيني الأول, الذي سيقام في صيف 2022, على خط التماس الإسرائيلي الفلسطيني, وتفاصيل ذلك في الأعداد التالية. لقد كتب إلينا الموسيقيون والمهتمون الذين يرغبون في المشاركة / رعاية المهرجان
 publisher@tipp.co.il

מודעה

אינדקס מודעות קטנות חינמיות (עד 10 מילים), יעלה בגיליון הבא, לפרסום מודעה בערבית, עברית או אנגלית שלחו טקסט ברור עד 10 מילים וציינו "אינדקס". למודעות בתשלום ולחסויות צרו קשר בכתובת המצוינת.

سيظهر فهرس الإعلانات الصغيرة المجانية (حتى 10 كلمات) في العدد القادم, لنشر إعلان باللغة العربية أو العبرية أو الإنجليزية, أرسل نصًا واضحًا يصل إلى 10 كلمات مع الإشارة إلى " فهرس". للإعلانات المدفوعة والرعاية, اتصل بنا على العنوان المقدم.